Azymut na matecznik (5)
Nadtytuł: Adiustacja animacji 5
Podtytuł: Fascynacja deformacją
(nie papugować)
Rozdział V
- Pana tu nie ma - rzekł na przywitanie dystrybutor.
- Hy... hi... - ucieszył się zasapany dziwny - hry!... hi...
- Możliwe, ze pan mnie niezupełnie zrozumiał, ale, widzi pan, ja już taki jestem, dowcipny troszkę. - dodał dystrybutor i uśmiechnął się ujmująco - a tak w ogóle, to poznajmy się. Dystrybutor jestem.
- Dziwny.
- Oooo. Dziwny... A z których to?
- Z tych bardziej.
- Aaa, witam pana. Proszę, niechże pan siada. Ja tu sobie, widzi pan...
- Widzę! - mówiąc to Dziwny wysunął dolną szczękę do przodu - właśnie widzę. A wolałbym nie widzieć. Jak panu nie wstyd!
Dystrybutora już nie było. Znikł, gnąc się w ukłonach.
- Już tu nie wróci, nasza w tym głowa - rzekł zdyszany Trzeci, mrugając porozumiewawczo.
- Gdzie reszta? - spytał Dziwny.
- Fiuuut! - Trzeci zrobił nieokreślony ruch dłonią.
Trzeba go będzie wybadać - pomyślał, a głośno rzekł:
- Mało tu macie płetwonurków, widzę?
- Ech, panie. Zupełnie nie ma! Kiedyś to byli, byli... Ot, możeć to i dobrze? Kto wie?
- No, a tak, tego, nie brak ich wam?
- Aaaa, gdzież tam! Wynizało ich i tyle!
"Mam go! Teraz docisnąć do muru i wydusić wszystko co wie!" szalały myśli Dziwnego. - Słyszałem, że coś, tego, w oliwie ich też, tego? - spytał na pozór obojętnie.
- Panie, czemu pan tak co chwilę powtarza "tego"? "Tego, tego... tego-owego" - przedrzeźniał zirytowany Trzeci - wymyśl sobie pan już coś innego! Był tu kiedyś taki "Tego", to go...
- Wynizali?
- O, właśnie. Tylko o tym - sza! A najlepiej to już niech pan sobie idzie. Najpierw w prawo, a potem w lewo.
- Najpierw w Praaa...wo, a teraz w Leee...wo. O, wynizało mnie? Zupełnie mimochodem. To ja już pójdę do domu, dość mam tych supełków!
A może nie? A może tak? A może i nie i tak? Lub też i tak i nie? Co wy o tym myślicie? Napiszcie, proszę na kartkach pocztowych.
JAN CZAPLIŃSKI